ROZDZIAŁ 61 CZ.2

Przed sobą zobaczyłem młodą kobietę. Stała podekscytowana z mikrofonem w ręce, a za nią stał facet z kamerą.
-Nagrywasz? – zapytała go. Ten twierdząco pokręcił głową.
- Czy pobił pan swoją dziewczynę Jane Nowak? – zapytała podstawiając mi mikrofon pod nos
- Przepraszam, ale nie będę odpowiadał na żadne pytania. Jak w ogóle pani się tutaj dostała? Proszę wyjść z tą kamerą – powiedziałem łagodnie
- Czyli przyznaje się pan, że nie trzyma pan nerwów na wodzy? – dalej ciągnęła
- Nie będę odpowiadał na żadne pytania, a teraz niech pani stąd wyjedzie, bo zawołam ochronę. Dziękuję i życzę miłego dnia – odparłem odchodząc.
Poszedłem do bufetu coś sobie kupić do jedzenia i picia. Wróciłem i usiadłem obok łóżka Jane. Nagle poczułem wibracje w mojej kieszeni. Pomyślałem, że to dzwoni mama. Wyciągnąłem telefon i spojrzałem na wyświetlacz. Dzwoniła Eleanor.
- Halo – przyłożyłem telefon do ucha
- Obudził się! Obudził się! – wykrzyczała
- Niall? – zerwałem się na równe nogi
- Tak! Dosłownie przed chwilą!
- Dobra już jadę – powiedziałem rozłączając się.
- Co się stało? – zapytała zaniepokojona Jane.
- Niall… on się obudził. – spojrzałem na nią
- No to co ty tutaj jeszcze robisz?! Szybko jedź do niego! – pogoniła mnie
- Już jadę. Kocham cie. Pa! – pocałowałem ją i jak strzała wybiegłem ze szpitala. Przedarłem się przez tłumy i pojechałem do szpitala, w którym był Nialler.
Wpadłem do budynku i jak najszybciej się udałem do sali Horana. Wszyscy siedzieli w około jego łóżka. Wszedłem w głąb pomieszczenia.
- Niall? – zapytałem
- Harry! – usłyszałem jego radosny śmiech. Podszedłem do przyjaciela i go mocno przytuliłem.
- Ale nam narobiłeś strachu brachu! – powiedziałem
- No co! – zaśmiał się – No i jak tam mały Mr. Styles? – zapytał
- To ty już wiesz?
- Tak! Cieszę się, że będę wujkiem! A jak się czuje Jane?
- Lepiej. Za nie długo sam będziesz mógł ją odwiedzić
- Lekarze powiedzieli, że jak wszystko będzie dobrze, to jutro już mnie wypuszczą – posłał mi ciepły uśmiech
- W końcu wszystko wraca do normy.
NASTPĘNEGO DNIA
OCZAMI NIALLA
Leżałem jeszcze w szpitalu. Lekarze mieli mnie wypisać za jakieś 2 godziny. Leżałem i przeglądałem twittera, aż naglę usłyszałem pukanie. Mój wzrok automatycznie skierował się w stronę drzwi. Stała tam bardzo znana mi osoba, którą sądziłem, że kocham.
- Cześć Niall, mogę wejść? – zapytała Eleanor
- Jasne – podniosłem się do pozycji siedzącej.
- Musimy porozmawiać – powiedziała poważnie
- Też tak sądzę. – odpowiedziałem. Dziewczyna usiadła obok mojego łóżka. Przez chwilę między nami trwała krępująca chwila.
- Słuchaj…
- Niall – powiedzieliśmy równocześnie.
- Mów – dałem jej prawo głosu
- To… to nie może tak być… Ja myślałam, że… że cie kocham, ale to chyba był tylko przelotny romans… Ja kocham Lou i wiesz… Nie chcę go ranić naszą głupotą.
- Też tak uważam. Ja też nie chcę stracić Jess jest dla mnie ważna… Bardzo ważna. Czuwała tutaj przy mnie kiedy leżałem bezwładnie. Mogła mieć mnie w dupie za przeproszeniem, ale ona tutaj ze mną siedziała. Może wcześniej tego nie zauważałem, nie doceniałem jej, ale teraz to się zmieniło. – spojrzałem na brunetkę
- Jessica to naprawdę dobra dziewczyna. Nie strać jej przyjacielu – przytuliła mnie.
- Przyjaciele? – wyciągnąłem w jej stronę dłoń
- Przyjaciele – uścisnęła mi ją – To, o której cię wypisują?
- O 13 chyba – uśmiechnąłem się
- Dobrze, że już wracasz. Dobrze, ja już idę wpadnę z Lou jak będą cie wypisywać. Teraz jadę do Jane zobaczyć jak ona się czuje. – wstała
- Pozdrów ją ode mnie i zapowiedź, że za nie długo się z nią zobaczę.
- Pozdrowię i przekażę! – powiedziała na odchodnym.
Cieszyłem się, że to zakończyłem. Nie chciałem tak tego dalej ciągnąć, bo teraz zdałem sobie sprawę, że na El mi, aż tak nie zależało jak na mojej dziewczynie. Ona była wyjątkowa i wszystko zrobię, aby ją uszczęśliwić. Na nikim jeszcze mi tak nie zależało jak na niej.
Nagle zobaczyłem w drzwiach jakąś młodą dziewczynę, której nie znałem. Miała około 15-16 lat. Spojrzała na mnie zdyszana i weszła do środka.
- Kim jesteś? – zapytałem
- Jestem twoją fanką. – uśmiechnęła się
- A jak się tutaj dostałaś? Przy wejściu jest ochrona. – powiedziałem
- Dostałam się tylnym wejściem. Proszę nie wzywaj ochrony. Ja po prostu chciałam zobaczyć jak się czujesz, bo chłopaki nic nie chcieli mówić. Wszyscy się o ciebie martwią – wyjaśniła
-To miłe, dziękuję. Usiądź proszę – zachęciłem ją gestem. Szatynka nie śmiało podeszła i usiadła.
- Pozwolę ci tutaj zostać, ale pod jednym warunkiem – zacząłem
- Jakim? – zapytała
- Nie możesz nikomu mówić, że tutaj byłaś dobrze? Chcę wszystkich fanów traktować tak samo, no ale jak się tutaj już dostałaś to możemy sobie pogawędzić – uśmiechnąłem się
- Boże, Niall jesteś najwspanialszym idolem na świecie – przytuliła mnie. Cicho jęknąłem, ponieważ moja żebro trochę dało się we znaki.
- Oj przepraszam, emocje mnie poniosły – spuściła wzrok
- Nic się nie stało – uśmiechnąłem się
- Dużo fanów się martwi o ciebie, tylko szkoda, że nie mogę im nic powiedzieć…
- Za niedługo sami się dowiedzą, za jakieś 2 godziny mnie wypisują.
- W końcu! Teraz tylko wyzdrowiejesz i wracacie prawda? – zapytała
- No raczej tak… - nie wiedziałem co jej powiedzieć, a na pewno nie powiem jej o ciąży Jane.
Usłyszałem głośne śmiechy i krzyki z korytarza.
- Oho dzikusy idą – pomyślałem.
Do pomieszczenia z głośnym hukiem wpadli chłopaki. Lou leżał na ziemi śmiejąc się. Nie mógł otworzyć drzwi i jak je mocno popchał to glebną. Norma. Wzrok wszystkich spoczął na fance.
- Kto to jest? – zapytał Liam
- To nasza fanka, która tutaj się zakradła – odparłem spokojnie. Dziewczyna była zszokowana.
- Jestem Lou – zawołał Tomlinson z ziemi machając
- A ja Harry – chciał podać dziewczynie rękę, ale Lou podłożył mu nogę i się wywalił. Teraz oboje leżeli na ziemi śmiejąc się.
- Louis mogłeś mnie zabić! – śmiał się Hazz
- Albo zgwałcić – zaśmiał się Zayn.
*****************
Na wstępie I'M SORRY, że taki krótki, ale zupełnie nie wiedziałam co mam napisać w tym rozdziale. Niallera wybudziłam;D haha pewnie sobie myslicie "w końcu". Pewnie jak większość z was widziała pod tamtym rozdziałem pojawił się hejt. Więc do tego anonima: Masz na prawdę zajebistą odwagę pisząc z anonima. No, a jeśli ci się to opowiadanie NIE podoba i uważasz, je za żałosne jak i mnie to nie musisz tego czytać. Czy ktoś cię tutaj trzyma siłą? Jakoś nie widzę. Nie piszę tutaj "MASZ TO CZYTAĆ, BO CIE ZABIJĘ!" nie. To opowiadanie jest dla tych, którzy chcą to czytać.Ale fakt, miałaś prawo wyrazić swoje zdanie. Powiedziałaś co myślałaś i tyle. A propo tej ciąży to ja nie szukałam wiadomości typu "jak powstaję ciąża" tylko chciałam się dowiedzieć, w którym tygodniu zaczyna bić serce dziecka, bo tego raczej z "podstawowych" wiadomości nie wiemy. A z tym ginekologiem to był żart... ale jak widać nie rozróżniasz ich, to już nie moja wina.
A teraz do dziewczyn, które mnie broniły. Bardzo Wam dziękuję! Widzę, że komuś zależy na moim blogu;) Gdyby nie Wy, to ja nie wiem co! Naprawdę jeszcze raz Wam BARDZO DZIĘKUJĘ<3
a ja znowu daje lin do mojego TT. Zawsze daję follow back<3
https://twitter.com/duda_kinga